همه کسانی که از انقلاب دفاع کردند و ده ها بار خود را تا مرز شهادت بردند، یک مجسمه‏ ى فداکارى هستند.

حضور سپاهیان و بسیجیان و ارتش های عزیز، شما در جنگ هشت ساله، براى افتخار و سربلندى و احساس عزّت، کافى است.

در این عملیات (والفجر 8)، قایق‏ هاى سپاه را باید بچه‏ هاى لشکر ثاراللَّه کنار ساحل مى ‏بردند، آن ها این کار را طوری انجام دادند که دشمن با آن همه تجهیزات و ماهواره متوجه نشد.

میراثى که از شهدای عزیز انقلاب باقى مانده است، عشق و ایمان و عزم و موفقیت است. آن ها شهید شدند، اما کشور ایران آزاد و مستقل ماند.

در اولین روزهای آغاز سپاه پاسداران، درگیری های جدی شروع شد و و سپاهیان عزیز جان هایشان را در کف دست گرفتند و وارد میدان رزم شدند.

نیروهاى مسلح برای حفظ امنیت کشور، جان خود را به میدان آورده‌اند و این بسیار ارزشمند است.

در عملیات والفجر 4، جوانان مبارز، رزمندگان سپاه پاسداران و بسیج و نیروهای دلاور کرد، آتش دشمن را خاموش کردند و مریوان را از زیر آتش توپخانه‏ دشمن بیرون آوردند.

ایران اسلامى با این ملت و با این نیروهاى مسلّح عزیز و سرافراز هیچ‏ گاه در مقابل هیچ قدرتى تسلیم نخواهد شد.

پاسداری از انقلاب اسلامی ایران، شغل بسیار پر افتخارى است. هیچ افتخار و هیچ شغلى را بر این ترجیح ندهید.

عنوان پاسدار، براى انقلاب و اسلام ماند. افراد عوض مى ‏شوند؛ اما عنوان مثل یک اعتبار و یک تاج کرامت، مى‏ ماند.